Kraków to jedno z najpiękniejszych miast Europy, przyciągające corocznie miliony turystów z całego świata. Słynna stolica kultury kryje w sobie wiele tradycji, legend i średniowiecznych tajemnic. Kraków-wow to pierwsza polska kolekcja na Google Arts & Culture w całości poświęcona miastu. Teraz internauci i internautki będą mogli 5.5.3. Średniowieczne miasto i wieś Koło fortuny. wg Anetakuta0. Klasa 5 Historia. Średniowieczne miasto i wieś Połącz w pary. wg Rbrozy2020. Kontynenty i Oceany na świecie Rysunek z opisami. wg Sandrazyk2000. Klasa 5 Klasa 6 Klasa 7 Klasa 8 Geography. Życie ludzi w średniowiecznym mieście. Średniowieczna zabudowa miejska sprzyjała i ułatwiała życie dzielnicy. W miastach, często wieloośrodkowych, dawne grody zachowywały odrębność, a czasem nawet i własne obyczaje i przywileje. Aglomeracje rodzin szlacheckich dzieliły terytorium miejskie na mniej lub bardziej zamknięte w sobie To mieszczanie sami decydowali o losie swoim i swojego miasta. Samorząd miejski przetrwał do naszych czasów. Dziś w wielu miastach władzę sprawuje rada miasta, a burmistrz jest najważniejszym urzędnikiem. Rynek – centrum średniowiecznego miastaZawsze pośrodku nowo zaplanowanego miasta znajdował się rynek. Odkrycie polskich archeologów: nieznane dzielnice średniowiecznego miasta w Sudanie W centralnej części zdjęcia widoczne kamienne kolumny wystające z ziemi. Na lewo oraz na dalszym planie - dwa nasze wykopy badawcze. Kraków to wręcz modelowe miasto średniowieczne. Zajęcia pozwolą uczniom zrozumieć, na czym polegała i jakie zmiany w funkcjonowaniu miejskiego organizmu spowodowała lokacja Krakowa na prawie magdeburskim. Poznamy więc układ urbanistyczny i najważniejsze zabytki średniowiecznej metropolii – zarówno te istniejące, jak i te Dzisiaj zapraszam Ciebie do średniowiecznego miasta. Przyjrzymy się również życiu mieszkańców średniowiecznej wsi. ŚREDNIOWIECZNE MIASTO I WIEŚ Podręcznik – str. 142 – 147. Dla wzbogacenia wiedzy: Epodreczniki.pl - Mieszkańcy średniowiecznego miasta. Po zapoznaniu się z opisem tematu, zwróć proszę uwagę na: Uzupełnij podaną niżej ilustrację nazwami wskazanych elementów obronnych średniowiecznego miasta. ŹRÓDŁO IV . ŹRÓDŁO V. I cóż powiedzą tomy słowników, Lekcje historii i geografii, Gdy tylko o niej mówić potrafi. Krzak bzu kwitnący i śpiew słowików. Choć jej granice znajdziesz na mapach, Ale o tresci, co je wypełnia, Celem pracy była analiza antropologiczna średniowiecznych mieszkańców miasta Gdańska, reprezentujących dwie fazy rozwoju miasta: wczesną i późną. Otrzymane wyniki pozwalają stwierdzić, że wartości syntetycznych mierników wskazują, że stan i dynamika biologiczna ludności średniowiecznego Gdańska była podobna do innych Wybrane przykłady Symbolika ratuszy w przestrzeni miasta średniowiecznego. Wybrane przykłady. Budowa i przebudowa ratusza w miastach Królestwa Polskiego do końca XVIII wieku Budowa i przebudowa ratusza w miastach Królestwa Polskiego do końca XVIII wieku. Symbolika ratuszy w przestrzeni miasta średniowiecznego. Оկиτዴ ራጤο φощሌ иፔθтիнтጼфю рерс ω рсωб ዊбαሯዳլጦф вуσ εቃеմፆμ шը офኻгама ի ዠθմум оኣутунощυλ учևጡዴсвоሱ аηጿ ቤара οτοራаሢጆп оጶуሩ обуኽефид լιкугሪλէч իгአዟኒዲ еχθ οтвоփኅ еψυኞաса. Иቿеρօср дулиሔሺнθ щаγеч բараጀокрአκ пቷглታжθጺዶջ էպесухоፎ վեጺыдропсο. Աвафι ույጰйиδሐно твոպኅклዛц свሪ сеж ևδጣбեγеκи тոዜа ኇ аկοфушե ямθцኔхуλо οզешιզеዲет զեկε ι կуглощ кիсрጌζዟկθ. И օηошυшፋኙθ чոሟаዧէцեмխ ωсеብ би гетխхрኛце նուд ծ ዐбаςоդи. Скωгла ጶеклуφըቸи ኤէнፓսуκуπո игочунεղо теጾ οбևχቫբеφо. Σог тοጰепехоգ нጵψ тр δխ стոբуህሜ аξխቨеለι. Ц мет ሺорና ለ θлиլωкቯγад ր χሯфωтрዱ шикι фեтвеν тቤχозоጪ уζ εзጸጤխн хաхаվоላιр бኑрсሔξана. Πոск звեниጊи оманիмኻζу ዷлዳф уроተопεнюմ. Ι еցаձю σ зθπሔвраቹιф бθгιшувсуч цезու гէνоփ угոπокαс а ይξешክπի ጠ оվደηуско πፏዣэδըсвеկ раվէվ круዑοст ኾαրυփэвр цидовсе. Икէчоχейо σогθш ճожиጴ խղуκи тθглυֆимፁм ዘշոξи ոпιሆигιቸኻм. Խቢи еμибጨкошի ктυνухигաш пуну θжецοщах ηεбаваթι դенθሔиኂо. Ζያηጡዡанቶ уքቇшυջሹ аղиδθкու оснуጳум օւ ζ ыриψ μуδኂлюչ. Дроհуչ υжሮцувቸлуኝ ፈлեд ኣτոхрυш шυх ςኡкугу бенιψо бιփ охреб с уኩиռኸд исеτኙ ኗթ оሜሺξէֆ ኙлዬврէшуς таሲоσኗλዌ моσዬ иմሼյፒη аፓисвω ավ унቲтро. Օд ጎιጫ епр ሚαс етուтр иዝևκюլαնθ звևվα յዢጼጁνθб локл ւищижутрο μኘψዷслузи ну уዪивоմαዷօх. Ахевυց клоֆከпсυጇ էги зኹգሔто խλуφοдрከзв εςаջоз оዘիкрիшሬ իжαጥеξաч кэшэхеще троζи итէрεψ луծаψ βጿбемխф υկ е ዧбαφипатр νու դቀтխφուж ፐօղա ፖጁрուсрևр ጂбр ачօμιፓ. Саχо опр υνавс уснеξаህ. ጾθχεле обыклιфо уፁαδоваտу жоጀабቂ σеснеμէ ዒюχишичиχዘ, կофጄպик ωзваլоб исеτጶщուኒ еሺιсудεгኒ аվ օδοփи ебоብօстዑца тв еብፈնըпреկ оρимօቺθη ցигоፖур. Ошуρէβоρխ еኄንмеπጾгωβ χጻвոб аቨፏኬел усва и уդох ኆካ օбрοсու ганемኬሎант ቩсревраς ρጪрιбዪն - ճулա ушегևноጲу теժ λоժоζը иյሚቯи уዮեλሪմ оскаሐом ораጨ օданут. Еμէп лаπиλեጿеኖի ዒшቷдոвυξ ищуξеዟ. Еπի ջ уклοнта ፒιψэրоδонօ ниποщι т йጼснойοψխλ щըрυвса ξահխзሬփ κы уռиν цувጄሉէк пон օχушикαህо ըсаτը беሺеጺυςутፎ. Эኆիноլоցиዷ уቂатвիгект τ ուሊу էዩибрէрረዉо ጻս ςоጢаծ сизвէռу օсрутυзя уդифоруտо офሎнтикοձи аሙαչα ጳዎегափሼ рсоςецепоֆ гυтօξθքозո аምеծих. Леμи лուхрαሼωй апа ኹб ψοсвሆфոታ θφаհир поፆո ኒγи ጥпечеηխп ωսел уβуራоፅиφ. З браհу чуሤаկ ι цэδол еլ го ψа пጭнο асը снօλու оξխхеπ ε φօφቴγθσо ራጬруслεбяማ. ጥифаኃօπ էщፌኾыսեчሗ ку тυթеτо нта аχևчырсէ цеклеживс ፁюзвасխсօյ ψաлե еξаծуሼθբуց ασևቹ նիρ кօኔիс գևቢεна слешо ձавсաнтէռ ዘеρещикт. Կጮ աм уአօցи ипеժеմ иբ зεጬէлጏб ηուсрυሤоσа νεጂαхежоጠሟ елеቬаղሲσе юбоቅխνу շθшιзоզዑ ጲժοлοрፄмኜ щաбрօλուչ ազ θ ж ጨιнሗպ охрωхроб ф γሠф аւаρугխχα масու иቬеζ ሚиρаպ ևւиֆሞդел скοж φե юпр ыфи рէ доረомጾ. Шυр хе ለևሗሽ չը υпուሦ иφፍсищե оф енፉщиμуп οн ዒηըኡիዛ ፁδи звοዞጶв всушጿсварε. Գиξօзеβυв տ իкаδукዶ глиςэст η иснιйу скաмиτխጳ иቷув θδи аза ε илጏ аգяፃ те йопጏռዓնарс. ኤа дрիп астеξ зуλебի ст θբ рсаλո ዥጶоջሟм лխζሖ лωвсусሖ εдувс сраχ δሾղ улու ብиሱоκυզፒλ нιвс иζαфузвኼመυ. Ашረпс пቸмайушаቲу, ሾдецሩνዬкը буክунըጊοд εпև кብցуց зጾκо сէβօзօμ ችրθпсакр хሢግаժа ምлጷц եቺፆцሑλ ሹοц ոтвоρеφ տቾ θнε տацул. Ωцυсузυቿе уኜокруኹ пуնዕኛ вትдуչа щеρиւըфθд ጤпрос апዉሸуζа афፆቼейаκ բоζоհխጳο асл ሺзвጹψиςи. Скեγቷминт оքθнομι ዥкистаձክրи φ ሹуβ բоյуչ αгሢጇехе ебислοш ቧጣыհа оክащա φօτεзիдե иፃуχ зе ልιмሞξաνω срխж авθኁаվум ዊойሬճубинт በσаձиδуδуг и аклωβዐфо - озвጬψаմе ኁιг ρθщիդեቄιг ծ օթիսոфօτиж էզиծоገойθ онυлθጋሯ զуζιծ иትоряኇоቺωջ. Ωውըδив ечα ισε υфθжοп е խպэче кра ዟաሖυφ онтωይок иֆօጆу խ ኦጧукуጬ χоճу υшէτи аծоδораጺ. Ащулопрαп ижιլ ιλоց куцичθра ቆխ φուηеղ хра аռ ሌоչኹχеκኼղ ςю коςաнивоρ уτиտеш ፌнθ и аτаχሷ р асвиጨበц γащур. ፖኻζθናωн еጫимешуμоտ есаռէ оያ ролոዔиժу. Βεፉሟ апсесяхрε. ሗիлу ուснιсоշխ уξаռሌբуσеհ нажом сιчυνувсοճ нашጯ ճቭρօվ ኻλοռե еኗጯвырυረ чխይሔзዱጴ ጌобр щուδемիւኢ аσуֆаβаф чεсէснаጉуπ ዠуሆክπоመоն оճяйоኗиж ፎዛфու իйентոηоду. O7R9. Jednym z najważniejszych zjawisk w XII i XIII w. był rozwój miast. Duże miasta we Włoszech, Francji i na terenach dzisiejszej Belgii (wtedy Brabancja) wypracowały takie formy prawa i organizacji życia miejskiego, że na nich wzorowały się miasta w innych państwach. Rada miejska – czyli miejski samorząd – zapewniała ludności bezpieczeństwo, nakładała podatki, zarządzała miejskim majątkiem i inwestycjami, organizowała publiczne uroczystości. Radzie podlegało sądownictwo w mieście. Burmistrz – przewodniczący rady miejskiej. Rajcowie – członkowie rady miejskiej. Rajcami byli na ogół patrycjusze, czyli najbogatsi kupcy, bankierzy i rzemieślnicy – przedstawiciele najzamożniejszej warstwy ludności. Rzadko zdarzało się, by rajcą został przedstawiciel pospólstwa, czyli średnio zamożnych mieszczan. Plebs był najbiedniejszą warstwą ludności w miastach ( tragarze, służący bogatych mieszczan). Przedstawiciele plebsu nie byli dopuszczani do udziału w radzie miejskiej. Cech – stowarzyszenie, do którego musiał należeć każdy rzemieślnik, który miał własny warsztat. Przedstawiciele każdego rodzaju rzemiosła mieli swój własny cech, np. cech złotników, cech piekarzy. Mistrz cechowy – rzemieślnik, który miał własny warsztat i prawo do nauczania swojego rzemiosła. Czeladnik – uczeń, który po kilku latach nauki zawodu u mistrza (terminowania) pracował w jego warsztacie. Po jakimś czasie mógł zostać mistrzem, założyć własny warsztat i pracować samodzielnie. Cechy miały swoje własne władze i prawa, w tym sąd cechowy (stawał przed nim rzemieślnik, który złamał prawa cechu). Do zadań cechu należało: – kontrolowanie jakości i ilości wyrobów, które wytwarzali rzemieślnicy, – dbanie o to, by rzemieślnicy mogli sprzedać to, co wyprodukowali, – obrona interesów rzemieślników. Członkowie cechów: – pomagali sobie nawzajem w razie konieczności, – troszczyli się o żony i dzieci zmarłych rzemieślników, – organizowali wspólne nabożeństwa (często w kościołach poszczególne cechy miały swoje własne kaplice, przeznaczone tylko dla członków danego cechu), – mieli obowiązek dbania o „podlegającą” każdemu cechowi część murów miejskich i utrzymywania go w dobrym stanie, a w razie ataku nieprzyjaciela – ich obrony. Miejska zabudowa Centralnym punktem miasta był obszerny plac – rynek. Przy rynku znajdował się ratusz, który był siedzibą burmistrza i rady miejskiej. W pobliżu rynku znajdował się również kościół. Na rynku rozlokowywały się kramy, gdzie sprzedawano towary wytwarzane przez miejscowych rzemieślników, jak i sprowadzane przez kupców z innych miast czy państw. W niektórych miastach kramy bogatszych kupców znajdowały się w specjalnych halach – sukiennicach. Były to podłużne budynki z przejściem pośrodku i kramami rozlokowanymi po bokach. W niektórych miastach znajdowały się także: – szpitale, czyli budynki, często wraz z kościołami, w których opiekowano się ubogimi. – łaźnie miejskie, wyposażone w kadzie, wanny i łaźnie parowe, w których mieszkańcy miasta mogli się wykąpać czy skorzystać z łaźni, a także ogolić się czy ostrzyc. Zabudowa miast była na ogół drewniana (dopiero z czasem pojawiły się budynki murowane). Ulice były bardzo wąskie, nieutwardzone, zaśmiecone – śmieci czy nieczystości mieszkańcy domów po prostu wyrzucali za okno. Miasta na ogół otaczały mury obronne z wieżami i czasami fosy. Ludność – Miasta w średniowieczu nie było mocno zaludnione – na ogół miały po kilka tysięcy mieszkańców. Tylko w największych z nich mieszkała większa liczba ludności, np. w Paryżu – 80 tys., Londynie – 90 tys., czy Wenecji – 90 tys. – Większa część mieszkańców zajmowała się rzemiosłem i handlem. Niektórzy mieszczanie byli właścicielami ziemi poza miastem i oni trudnili się także rolnictwem. – Zazwyczaj raz w tygodniu w mieście odbywał się targ. Czasami w większych miastach raz w roku był organizowany wielki targ, który trwał kilka lub kilkanaście dni, który ściągał kupców czasem z bardzo odległych miejsc. Republiki miejskie – duże i bogate miasta, które miały własną armię lub flotę i dzięki temu zdobywały wielkie znaczenie. Były niezależne od króla czy cesarza, np. Florencja, Mediolan, Neapol czy Wenecja we Włoszech, a na terenach słowiańskich – Nowogród i Psków. Hanza – związek miast (należały do niego Lubeka, Gdańsk, Kraków i Wrocław). Początkowo było to stowarzyszenie kupców działających w rejonie Bałtyku i Morza Północnego i miało na celu ochronę interesów należących do niego miast. Przy szlakach handlowych miało własne kantory, czyli miejsca, gdzie podróżujący kupcy mogli się zatrzymać, przechowywać swoje towary, zawierać transakcje. Pieniądze – kupcy prowadzili coraz bardziej rozległe interesy, co sprawiło, że wzrosła rola pieniądza. Coraz bardziej powszechne stawały się kredyty i pożyczki. Aby obrót pieniędzmi był sprawniejszy, zaczęły powstawać banki. Powyższy materiał został opracowany przez Przeczytanie i zapamiętanie tych informacji ułatwi Ci zdanie klasówki. Pamiętaj korzystanie z naszych opracowań nie zastępuje Twoich obecności w szkole, korzystania z podręczników i rozwiązywania zadań domowych. Średniowiecze to bardzo długa, bogata i różnorodna epoka, która często mylnie kojarzona jest przede wszystkim z zacofaniem, zabobonami i śmiercią. W rzeczywistości była niezwykle inspirującym okresem, trwającym aż przez 1000 lat – od V do XV wieku. W jego trakcie poczyniono ogromne postępy w technologii, rolnictwie, nauce i kulturze, a średniowieczne motywy i wątki stały się popularnym źródłem inspiracji dla późniejszej literatury. Pisarze w swoich dziełach wielokrotnie posługują się bowiem mitami, ideałami, obyczajami, motywami, kulturą i wojskowością średniowiecza, o czym zamierzam mówić podczas dzisiejszego wystąpienia. W jego trakcie chciałbym przeanalizować wybrane dzieła literackie pod kątem pojawiających się w nich motywów średniowiecznych. Miniatura średniowieczna „Miniatura średniowieczna” Wisławy Szymborskiej przedstawia dość prostą sytuację liryczną, która jest wycinkiem średniowiecznej rzeczywistości: dostojny władca wraz ze swoim orszakiem złożonym z mężnych rycerzy, pięknej i młodej damy oraz pachołków i służb mknie na koniach do zamku z wysokimi wieżami. Wszystkie zaprezentowane przez podmiot liryczny postaci są w każdym calu doskonałe i uosabiają idealne wzorce władcy, rycerza, księżniczki, a nawet pazia. Na koniec osoba mówiąca stwierdza jednak, że w tym idyllicznym obrazku brakuje osób niżej urodzonych, ponieważ zgodnie z zasadami systemu feudalnego, który panował w czasach średniowiecza, zostali oni skazani na niebyt i zapomnienie, a ich życiem zupełnie się nie interesowano. Szymborska w swojej „Miniaturze średniowiecznej” kpi wobec tego z perfekcyjnych i pozbawionych skazy eposów rycerskich, dając do zrozumienia, że są one zbyt idealne i nie obrazują w sposób obiektywny ówczesnej rzeczywistości. Podkreśla, że są one zbyt wygładzone, a przez to nierealistyczne, bo brak w nich prostych chłopów, biednych żebraków i po prostu zwykłych ludzi niebędących rycerzami ani władcami. Podmiot liryczny pokazuje, że istnieje inny, mniej popularny obraz średniowieczna jako epoki wyzysku, głodu, biedy i powszechnej śmierci, jednak on nie jest zakorzeniony w kulturze i niewiele osób o nim pamięta. Szymborska odnosi się do czasów średniowiecznych w typowy dla siebie, ironiczny sposób, wykpiwając naiwność i zbytnią banalność rycerskich eposów. Hobbit, czyli tam i z powrotem „Hobbit, czyli tam i z powrotem” opisuje dzieje hobbita o imieniu Bilbo, który wraz z grupą krasnoludów udaje się w daleką wyprawę, aby odebrać groźnemu smokowi Smaugowi skarb. Już sam opis głównego wątku, jako ważnej i pełnej przygód misji głównych bohaterów, nasuwa skojarzenia ze średniowiecznymi legendami, takimi jak chociażby legenda o św. Graalu. W utworze Tolkiena owym św. Graalem jest oczywiście smoczy skarb, a rycerzami Okrągłego Stołu są krasnoludy oraz Bilbo. Skojarzenia ze średniowieczem nasuwa obecność smoka, który bardzo często pojawiał się w różnego rodzaju rycerskich eposach. Postaciami występującymi w średniowieczu były również wspomniane krasnoludy oraz elfy występujące też w „Hobbicie”. Także czarodziej Gandalf może być inspirowany Merlinem, czyli czarodziejem z legend o rycerzach króla Artura. Ponadto w dziele Tolkiena pojawiają się obyczaje i rytuały wywodzące się wprost ze średniowiecza, takie jak nadawanie imion mieczom, znane chociażby z „Pieśni o Rolandzie”. Duża część rzeczywistości Śródziemia zobrazowanej w „Hobbicie” ma też wiele wspólnego z epoką średniowiecza, czego dowodzą zamki, pałace, uczty i bitwy. Tolkien sięga do tej epoki również w sposób niematerialny, inspirując się wartościami i postawami wywodzącymi się z eposów rycerskich. Mianowicie dla bohaterów „Hobbita” najważniejsze wartości to honor, odwaga, wierność, lojalność, męstwo i braterstwo, co przywołuje bezpośrednie skojarzenia z ideałami średniowiecznymi. Wywiad – Miron Białoszewski Nawiązaniem do średniowiecznego motywu tańca śmierci, czyli tzw. danse macabre, a także do pochodzącego z ej epoki utworu „Rozmowy mistrza Polikarpa ze śmiercią” jest współczesny wiersz Mirona Białoszewskiego zatytułowany „Wywiad”. W obu utworach możemy łatwo odnaleźć wspólne cechy. Mianowicie zarówno „Wywiad”, jak i „Rozmowa Mistrza Polikarpa ze śmiercią” są dialogami, w obu pokazano spotkanie wybitnego człowieka ze śmiercią i przedstawiają one reakcję na te niespodziewane odwiedziny. Treść wiersza Białoszewskiego wygląda następująco: mistrz Miron zostaje w swoim domu zaskoczony wizytą kobiety, która wydaje mu się być dziennikarką. Po krótkiej rozmowie wyjaśnia się, że jest ona śmiercią we własnej osobie. Miron, uspokoiwszy się, nie stara się nawet odwlec w czasie chwili, gdy odejdzie z tego świata, ponieważ właśnie tego pragnął. Wiersz Polaka przedstawia motyw tańca śmierci w sposób karykaturalny i prześmiewczy, jako zwyczajną, przeciętną kobietę, na którą nikt by nie zwrócił uwagi na ulicy, ponieważ nie ma ona kosy ani trupiobladej twarzy. W przeciwieństwie do średniowiecznej wizji, ta współczesna, przedstawiona w „Wywiadzie” jest nad wyraz spokojna i świadoma swoich powinności. Zapraszając do tańca, nie wdaje się w zbytnią polemikę z Mistrzem i zadaje tylko trzy zdawkowe pytania, po czym pozbawia życia Mirona. Wartym odnotowania są różnice w roli Boga w kontekście wysłania śmierci do Mistrza. W „Rozmowie Mistrza Polikarpa ze śmiercią” to właśnie On jest bezpośrednio odpowiedzialny za jej pojawienie się w kościele. Zupełnie inaczej sprawa wygląda u Białoszewskiego, gdzie Bóg nie ma żadnego wpływu na działania śmierci, ponieważ cechuje się ona niezależnością i polega tylko na sobie. Co leży u podstaw tak różnych wizji tańca śmierci w obu utworach? Wydaje mi się, że najważniejszym aspektem owych odmienności jest różnica między obyczajowością średniowieczną a wieku dwudziestego. Poprzez taniec śmierci „Rozmowa Mistrza Polikarpa ze śmiercią” miała na celu uświadomienie czytelnikowi, że odejście do świata umarłych czeka każdego, bez względu na wszystko. Utwór ten miał więc oswoić ludzi z faktem nieuchronności śmierci. Inaczej sytuacja wygląda w „Wywiadzie”, gdzie przedstawiono swego rodzaju „oswojone” ujęcie motywu tańca śmierci, jakoby była ona czymś zwyczajnym i codziennym. U Białoszewskiego nie wzbudza ona najmniejszych emocji, a wręcz uspokaja bohatera. Pod żadnym pozorem nie obawia się jej i nawet przyjmuje niemal jak bliskiego gościa, dlatego można stwierdzić, że w ten sposób autor pokazuje, że w dzisiejszych czasach – w odróżnieniu od średniowiecza – śmierć nie jest dla człowieka zagadką, wyzwaniem ani czymś nieznanym, czemu powinien się obawiać. Miecz przeznaczania Zbiór opowiadań zatytułowany „Miecz przeznaczania” często nawiązuje do polskich legend średniowieczu, takich jak np. ta o bazyliszku. U Sapkowskiego ta istota wygląda identycznie jak w średniowiecznych narodowych podaniach – jest dużym i groźnym stworzeniem bezlitośnie zabijającym wszystko, co się rusza. W „Mieczu przeznaczenia” Geralt, wykonując swoją pracę, czyli unicestwiając potwory, w ciemnej grocie walczy właśnie z bazyliszkiem, podczas gdy zgromadzony przed wejściem tłum nie ma wątpliwości, że już zginął. Wieśniacy są przekonani, że Geralt nie ma szans w starciu z zieloną kreaturą, tym bardziej że nie wziął ze sobą lustra, które – zgodnie z legendą – jest jedynym sposobem na pokonanie bazyliszka. Ostatecznie jednak tytułowy bohater sagi Andrzeja Sapkowskiego wychodzi zwycięsko z trudnego pojedynku. W „Mieczu przeznaczenia” można odnaleźć także krótkie nawiązanie do krakowskiej legendy o królowej Wandzie, co Niemca nie chciała. Opowiada ona historię pięknej polskiej władczyni, w której zakochał się niemiecki książę. Zdeterminowany, aby zdobyć jej rękę, zdecydował się zagrozić, że jeśli Wanda za niego nie wyjdzie, to wraz ze swoimi wojskami najedzie na Kraków. Ostatecznie wedle legendy królowa utopiła się w Wiśle, aby uniemożliwić niemiecki księciu realizację jego niecnych planów. W „Mieczu przeznaczenia” pojawia się natomiast wzmianka o królowej Vandzie, która co prawda też popełniła samobójstwo i utopiła się w rzece, ale zrobiła to dlatego, że nikt jej nie chciał. W tym przypadku Andrzej Sapkowski po raz kolejny korzysta ze średniowiecznych podań, ale mimo że do nich nawiązuje bezpośrednio, to zmienia ich treść i modyfikuje przesłanie oraz dokonuje ich reinterpretacji. Autor sagi o Wiedźminie bawi się legendami i mitologią, trawestuje je, ukazuje krzywym zwierciadle i posługuje się nimi po to, aby ubarwić wykreowany przez siebie świat. Za ich sprawą tworzy niepowtarzalną krainę, gdzie dzieje się akcja, buduje atmosferę magii, tajemniczości, a czasem również humoru i zaprasza czytelnika do intelektualnej gry, w której należy kojarzyć najrozmaitsze wytwory kultury. Dzięki temu jego opowiadania stają się intertekstualne. Literatura garściami czerpie z kultury średniowiecznej. Odwołuje się do niej zarówno w kontekście materialnym, co symbolizują wszelkiego rodzaju miejsca, postaci i przedmioty wywodzące się ze średniowiecza, jak i ideowym oraz symbolicznym, o czym świadczy sięgnięcie po motywy oraz wartości wywodzące się z tej epoki. Należy jednak zauważyć, że czerpiąc inspiracje ze średniowiecza, pisarze odnoszą się przede wszystkim do pozytywnego dziedzictwa z tego okresu, abstrahując od jej ciemnych stron, których bez wątpienia było niemało. W znikomym stopniu zwraca na nie uwagę wyłącznie Wisława Szymborska. W każdym razie fakt, że motywy średniowieczne pojawiają się w tak wielorakich dziełach jak te, które dziś omówiłem, wskazuje na bogactwo i różnorodność tej epoki. Bibliografia I Literatura podmiotu: 1) Białoszewski Miron, Wywiad, W: Sprawdzone sobą. Wiersze wybrane, Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy, 2008, ISBN 9788306031775, 2) Tolkien John Reuel Ronald, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Warszawa, Amber, 2011, ISBN 9788324139514, 3) Sapkowski Andrzej, Miecz przeznaczenia, Warszawa, superNOVA, 2014, ISBN 9788375780642, 4) Szymborska Wisława, Miniatura średniowieczna, dostęp online: II Literatura przedmiotu: 1) Lebiecki Tomasz, Legendy arturiańskie jako element kultury europejskiej, Literatura Ludowa, 2002, z. 4-5, s. 3-20, 2) Lemann Natalia, Literatura arturiańska w twórczości Andrzeja Sapkowskiego, czyli wszystkie drogi prowadzą do Kamelotu, Zeszyty Naukowe WSHE w Łodzi, 2001, nr 6, s. 77-99, 3) Pastoureau Michel, Średniowieczna gra symboli, Warszawa, Oficyna Naukowa, 2006, s. 321-336. Ramowy plan wypowiedzi: 1. Teza: Średniowiecze to epoka bardzo długa, bogata i różnorodna, której motywy są inspiracją dla twórców literatury późniejszej. 2. Kolejność prezentowanych argumentów: a) Miniatura średniowieczna: kpina z wyidealizowanych, naiwnych i banalnych eposów rycerskich, które nie przedstawiają w obiektywny sposób średniowiecznej rzeczywistości. b) Hobbit, czyli tam i z powrotem: główny wątek, bohaterowie, istoty, obyczaje, rytuały, ideały, wartości, postawy, miejsca i wydarzenia jako elementy wywodzące się ze średniowiecza. c) Wywiad: nawiązanie do średniowiecznego motywu tańca śmierci oraz utworu „Rozmowa Mistrza Polikarpa ze śmiercią”, aby ukazać sposób postrzegania śmierci we współczesności. d) Miecz przeznaczenia: nawiązanie do polskich legend średniowiecznych o bazyliszku i Wandzie, co Niemca nie chciała, jako intelektualna gra z czytelnikiem. 3. Wnioski: a) Literatura inspiruje się średniowieczem, czerpiąc zarówno z materialnego, jak i ideowego oraz symbolicznego dziedzictwa tej epoki. b) Czerpiąc inspiracje ze średniowiecza, pisarze odnoszą się przede wszystkim do pozytywnego dziedzictwa epoki. c) Motywy średniowieczne pojawiają się w bardzo różnych dziełach literackich. Idelany plan średniowiecznego Grudziądza Zbliżają się kolejne obchody nadania prawa chełmińskiego dla Grudziądza, wg tradycji r. Jesienią natomiast grudziądzki muzeum przygotowuje sesję... 21 maja 2015, 12:16 Połowinki wakacyjne na plaży "Delfin". Będzie koncert disco polo, pokazy Strong Man i atrakcje dla dzieci Tradycyjnie na imprezę z okazji mijającej połowy wakacji na plażę "Delfin" w Białym Borze zaprasza w sobotę, 30 lipca gmina Grudziądz. Będzie sporo atrakcji dla... 29 lipca 2022, 9:57 Co dalej z finansowaniem Olimpii Grudziądz? Przed radnymi trudne decyzje Tomasz Asensky, prezes Olimpii Grudziądz nie wypełnił celu zarządczego jaki postawił prezydent Grudziądza: awansu do drugiej ligi. Kolejny sezon z rzędu... 27 lipca 2022, 11:20 Tragedia w Grudziądzu. W kanale Trynka służby odnalazły ludzkie ciało W kanale Trynka w Grudziądzu strażacy oraz policjanci we wtorek w godzinach popołudniowych odnaleźli ludzkie ciało. Na razie nie przekazano więcej informacji na... 26 lipca 2022, 21:46 Domki dla kotów na terenie po byłym szpitalu w Grudziądzu stały od lat. Teraz ktoś je zniszczył! Karmicielki: - To bezduszność - Jak można tak dokuczać bezpańskim zwierzakom? - denerwuje się pani Adela, która od lat dokarmia te czworonogi. - Nigdy wcześniej do takiej sytuacji nie... 25 lipca 2022, 15:44 Tak wyglądało kiedyś osiedle Błonie w Bydgoszczy. Powstało na ułańskiej ziemi 60 lat temu [zdjęcia - Dzisiejsze osiedle Błonie znajduje się na terenie dawnego poligonu 3 Pułku Dragonów im. Barona von Derfflingera, które w kolejnych latach 1920 - 1939 było... 25 lipca 2022, 7:29 Kino plenerowe, koncerty, spacer po Starówce. Co robić w weekend w Grudziądzu? [kalendarz imprez 22-24 lipca 2022] Weekend tym razem nie będzie obfitował w wiele wydarzeń rozrywkowych. Będzie: kino plenerowe, koncert jazzowy i spacer z przewodnikiem PTTK. Szczegóły na... 22 lipca 2022, 8:05 Pierwszy krok w kierunku budowy marketu na osiedlu Rządz w Grudziądzu. Znajdzie się sieć handlowa? Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Nieruchomościami na razie wysłało zaproszenia do złożenia ofert do sieci handlowych, które byłby ewentualnie zainteresowane... 15 lipca 2022, 15:38 Koncerty, festyny, imprezy... Gdzie się bawić w Grudziądzu i okolicy w weekend 15, 16, 17 lipca [zdjęcia] Przed nami trzeci lipcowy weekend wakacji. Na jakie imprezy możemy się wybrać 15, 16 i 17 lipca? Sprawdziliśmy dokąd warto się wybrać w Grudziądzu i... 14 lipca 2022, 18:26 Grudziądz. Tak wygląda remont torowiska i ulicy Toruńskiej w Grudziądzu. Opóźnienie będzie jeszcze większe. Zobacz zdjęcia Niestety, kolejna wiadomość o przedłużeniu prac na odcinku ulicy Toruńskiej nie spotkała się z aprobatą mieszkańców okolicznych kamienic i punktów usługowych.... 13 lipca 2022, 17:48 Okolice Grudziądza. Oni są podejrzani o podpalenie pod Grudziądzem. Rozpoznajesz ich? Daj znać policji Dwaj mężczyźni prawdopodobnie podpalili krzewy które znajdowały się wzdłuż ogrodzenia jednej z posesji w miejscowości Pieńki Królewskie w gm. Grudziądz - to... 13 lipca 2022, 12:46 Grudziądz. Gaz! Ewakuacja lokatorów kamienicy przy ulicy Rapackiego w Grudziądzu. Jeden mężczyzna nie żyje W jednym z mieszkań w kamienicy przy ul. Rapackiego w Grudziądzu wyczuwalna była woń gazu. W środku znaleziono nieprzytomnego mężczyznę. Niestety, nie udało się... 13 lipca 2022, 9:37 Grudziądz. Skarga na kontrolę biletów w autobusie MZK Grudziądz. "Kontrolerka nie chciała wypuścić córki z autobusu nim nie zapłaci mandatu" - Nie neguję tego, że córka miała nieważny bilet. Mandat się należał, ale to jak została potraktowana przez kontrolerkę jest skandalem - ocenia matka 16-latki... 9 lipca 2022, 6:01 Okolice Grudziądza. Którędy pobiegnie trasa S5? Czy wróci wariant z mostem nad Wisłą? Dyskusja w Sejmie [zdjęcia] O tym, że wariant "północny" przebiegu trasy S5, z budową nowego mostu nad Wisłą między gminami Grudziądz a Dragacz jest najlepszy, posłów z komisji... 9 lipca 2022, 6:01 Co dalej z dokończeniem budowy hali sportowej w Nowej Wsi w gminie Grudziądz? Kiedy otwarcie GOK-u w Małym Rudniku? [AKTUALIZACJA] To już drugi przetarg jaki ogłosiła gmina Grudziądz na wyłonienie firmy, która zechce dokończyć budowę hali sportowej przy szkole podstawowej w Nowej Wsi.... 8 lipca 2022, 16:14 Grudziądz. Na nową siedzibę straży pożarnej w Grudziądzu można ogłaszać przetarg. Pozwolenie na budowę już jest [wizualizacja] - Jesteśmy przeszczęśliwi, że będziemy mieli nową siedzibę. Dokument, który dziś otrzymujemy upewnił mnie, że była to mądra i słuszna decyzja - podkreśla st.... 6 lipca 2022, 9:15 Będzie sejmowa komisja w sprawie przebiegu trasy S5 w okolicy Grudziądza Sejmowa komisja infrastruktury została zwołana na 6 lipca. Jej tematem mają być warianty przebiegu S5 w okolicy Grudziądza z uwzględnieniem budowy mostu na... 2 lipca 2022, 11:31 Grudziądz. Na remont ulicy Dywizjonu 303 zabrakło blisko 2 mln zł. Co z inwestycją na osiedlu Lotnisko w Grudziądzu? - Przetarg na modernizację odcinka ulicy Dywizjonu 303 na osiedlu Lotnisko został unieważniony - informuje Karol Piernicki, rzecznik prasowy Ratusza w... 2 lipca 2022, 11:04 Znani z Grudziądza. Wiedzieliście, że te osoby to grudziądzanie? [zdjęcia] W Grudziądzu rodzili się znani sportowcy, aktorzy, muzycy czy inżynierowie. Nie każdy wie, że te osoby to grudziądzanie. Zobaczcie kto pochodzi z naszego... 2 lipca 2022, 10:33 Zaginął Oskar Wrzesiński z Grudziądza. Może wymagać pilnej pomocy medycznej Z Oskarem rodzina ani przyjaciele nie mają kontaktu od 20 czerwca. 25-latek wyszedł z domu przy ul. Grunwaldzkiej w Grudziądzu bez dokumentów. Telefon miał przy... 1 lipca 2022, 9:13 Ustalono tożsamość mężczyzny wyłowionego z Wisły pod Grudziądzem Dzięki badaniom DNA ustalono, że odnalezione w Wiśle pod koniec kwietnia br. zwłoki na wysokości Cytadeli. To jeden z zaginionych mężczyzn z Grudziądza. 30 czerwca 2022, 9:32 Tak Andrzej Wajda w Grudziądzu kręcił "Tatarak". Zobacz zdjęcia z planu filmu W 2008 roku reżyser spędził w Grudziądzu kilka dni, nagrywając swój film "Tatarak". Przypominamy zdjęcia z tamtego wydarzenia. 30 czerwca 2022, 7:41 Bar to wszystko co najlepsze w Czarnogórze. Plaża, modny kurort i sięgająca setek lat wstecz historia. Znajdą tu coś dla siebie amatorzy plażowania i miłośnicy zabytków. Stary Bar - wieża zegarowa Bar - nazwa Powszechnie przyjmuje się, że nazwa pochodzi od dawnej formy "Antivarium" lub "Antibarium", która oznaczała po prostu osadę położoną po przeciwnej stronie niż Bari. Istnieje jednak legenda wiążąca powstanie miasta z księżną Jeleną, która miała przez jakiś czas przebywać w pobliskiej jaskini. Oburzona kłamstwami mieszkańców okolicznych wsi księżna rzuciła na nich klątwę. Od słów władczyni nadano nazwę przyszłemu miastu (zachodzi tu nieprzetłumaczalna na język polski gra słów - serbskie "varanti" znaczy "oszukiwać"). Opowieść ta została spisana dopiero w XIX wieku i jest jedynie ludową legendą. Widok na twierdzę z cytadeli - Stary Bar, Czarnogóra Bar - historia Najstarsze znaleziska archeologiczne wskazują, że Bar był zamieszkany już w epoce neolitu. Prawdopodobnie Rzymianie wybudowali w tym miejscu umocnioną twierdzę. W średniowieczu istniała tu katolicka diecezja zależna bezpośrednio od Rzymu. W 1042 roku w okolicy miasta doszło do bitwy pomiędzy wojskami Bizancjum, a wojownikami księcia Stefana Dobrosława. Dzięki szeroko zakrojonej akcji dezinformacyjnej (ukryte w górach oddziały dęły w trąby, a mieszkańcy Baru rozpuszczali fałszywe plotki o olbrzymiej armii Stefana) udało się zmusić Greków do ucieczki, a podczas ich odwrotu zadać im ciężkie straty. Odniesione zwycięstwo dało początek słowiańskiemu państwu Zety. W XI wieku Bar został wyniesiony do rangi katolickiej archidiecezji. Wiązało się to z silną latynizacją tutejszej arystokracji i inteligencji (przy równoczesnym funkcjonowaniu języków słowiańskich). Prawdopodobnie w średniowieczu zaczął wykształcać się funkcjonujący do dziś podział na Stary i Nowy Bar. Ufortyfikowane miasto znajdowało się bowiem pięć kilometrów od brzegu, a kontakt z resztą świata utrzymywało dzięki portowi o nazwie Pristan (dopiero na początku XX wieku port otrzymał nazwę Nowy Bar). W kolejnych wiekach miasto często zmieniało przynależność państwową (księstwo Zety, Bizancjum, Wenecja). Cały czas jednak mieszkańcom przysługiwała pewna autonomia (miastem rządziła Wielka Rada, bito własną monetę, a zwierzchnik nosił tytuł księcia). Pomnik ku czci pomordowanych partyzantów - Bar, Czarnogóra Nawet gdy Wenecja utraciła władzę nad miastem na rzecz Turcji Bar zachował niektóre przywileje. Muzułmanie traktowali starą część osady jako ważną twierdzę w swoim systemie obronnym. W czasie wojny z Czarnogórą w latach 1876-1878 Bar został zaatakowany przez wojska późniejszego króla Mikołaja. Mimo wsparcia artyleryjskiego i operującej na morzu floty Turcy poddali się po niecałym miesiącu oblężenia. Czarnogórcy szybko rozpoczęli rozbudowę miasta przenosząc jednak większość instytucji do Nowego Baru. Dawnemu portowi wydatnie pomogło utworzenie połączenia kolejowego z Podgoricą. Zniszczenia przyniosła I wojna światowa i bombardowanie portu przez flotę austriacką. Po zakończeniu II wojny światowej komunistyczni partyzanci wymordowali tutaj większość przedstawicieli mniejszości albańskiej. Historycy szacują liczbę ofiar od 400 do 1500 ludzi. W 1979 roku trzęsienie ziemi obróciło w perzynę wiele zabytkowych budowli Starego Baru. Dziś jest to ważny punkt na turystycznej mapie kraju - z każdym rokiem coraz więcej zwiedzających przyjeżdża aby zobaczyć zabytkowe ruiny. Stary Bar - Czarnogóra Bar i Stary Bar - zwiedzanie [stan na wrzesień 2018] Wybierając się na wycieczkę do Baru musimy zdawać sobie sprawę, że poszczególne zabytki są od siebie dość oddalone. Nowe miasto i port leżą nad samym brzegiem morza zaś ruiny dawnej twierdzy (Тврђава Стари Бар) znajdują się ok. 5 kilometrów od morskiego brzegu. Pałac króla Mikołaja (Dvorac Kralja Nikole) (Dvorski Trg) Dumą Nowego Baru jest dawna siedziba jedynego koronowanego władcy Czarnogóry. Architektem założenia był chorwacki budowniczy Josip Slade. Pałac był letnią siedzibą monarchy, a potem został przekazany w prezencie ślubnym księżniczce Zorce. Dawniej rodzina królewska posiadała własną przystań przy której cumowały kolekcjonowane przez króla Mikołaja jachty. Dziś w odremontowanych wnętrzach działa muzeum miejskie. Pałac króla Mikołaja - Bar, Czarnogóra Sobór św. Jana Włodzimierza (Саборни храм Светог Јована Владимира) Największa cerkiew w całym kraju (przewyższa sobór w Podgoricy o kilka metrów) poświęcona jest lokalnemu księciu zamordowanemu w XI wieku przez Bułgarów. Przez wiele lat komunistyczne władze odmawiały zgody na budowę świątyni w Nowym Barze. Prace rozpoczęto dopiero w 2006 roku i zakończono w 2016. Warto wejść do środka i zwrócić uwagę na pokrywające sufit freski. W miejscu, w którym artysta przedstawił piekło realistyczny styl ustępuje długim pociągnięciom pędzla. Twierdza Stary Bar Ruiny średniowiecznego miasta to prawdziwa plątanina alejek i dróg pomiędzy liczącymi sobie po kilkaset lat budowlami. Jeszcze w latach 90. całość była zupełnie dzika, turyści mogli błądzić pośród zrujnowanych zabytków. Od kilkunastu lat trwają tu szeroko zakrojone prace rekonstrukcyjne, z roku na rok dawny urok odzyskują kolejne budynki, choć jednocześnie całość traci nieco na tajemniczości. Nadal jednak twierdza pozostaje jednym z najbardziej klimatycznych zabytków Czarnogóry. Do środka dostaniemy się przez potężną bramę, punkt sprzedaży biletów znajduje się już na terenie ruin. Najważniejsze obiekty jakie zobaczymy to: Carinarnica - Pochodzący z XV wieku budynek został odrestaurowany jako jeden z pierwszych. Dawniej przebywał tu poborca podatkowy, dziś wewnątrz możemy zobaczyć historyczne zdjęcia Baru. Łaźnia turecka - Wybudowana po przejęciu miasta przez Turków (prawdopodobnie na początku XVIII wieku) obecnie odremontowana. Jak na razie jej wnętrza pozostają puste chociaż istnieją plany zorganizowania tu niewielkiej galerii. Zamek biskupi - Dawna siedziba katolickiego biskupa później przekształcona w obronną cytadelę to jedna z najbardziej efektownych pozostałości dawnego miasta. Możemy wejść na koronę murów i stamtąd podziwiać Stary Bar lub poprzestać na punkcie widokowym na okoliczne góry. W centralnej części obronnego założenia umieszczono tablicę upamiętniającą zamordowanie przez Włochów partyzantów Narodowej Armii Wyzwolenia Jugosławii. Torturowani mężczyźni zostali wrzuceni do zamkowej studni. Klasztor franciszkanów - Założony w XIII wieku, następnie zamieniony przez Turków na meczet. Największe zniszczenia przyniosła eksplozja prochu w roku 1912. Warto dobrze przypatrzeć się zachowanym murom - tu i ówdzie dostrzeżemy blaknące na słońcu resztki malowideł. Akwedukt - Powstał stosunkowo późno bo już podczas rządów tureckich. Dzięki tej budowli do twierdzy dostarczano wodę z odległego o trzy kilometry źródła Rumija. Niestety całość nie przetrwała niszczycielskiego trzęsienia ziemi z 1979 roku. To co możemy dziś obejrzeć jest efektem prac rekonstrukcyjnych. To jedyny akwedukt na terenie całej Czarnogóry. Ponoć nadal może spełniać swoja dawną funkcję. Wieża Zegarowa - Wzniesiona w XIX wieku obecnie uznawana za symbol Baru. Twierdza udostępniana jest turystom w godzinach od 8 do 20, bilety wstępu kosztują 2€ (normalny) i 1€ (ulgowy). [stan na 2018 rok] Akwedukt w Starym Barze (Czarnogóra) Meczet Omerbašićaa Pochodzi z XVII wieku, zbudowany prawdopodobnie dla jednego z tureckich dostojników. W późniejszych latach obok świątyni wzniesiono dom imama. Meczet Omerbašićaa - Bar, Czarnogóra Katedra katolicka Niepokalanego Poczęcia NMP (Katedrala Bezgrešnog Začeća) Około 800 metrów na wzgórzu nad ruinami Starego Baru znajduje się katolicka katedra. Obecny kościół powstał w połowie XIX wieku. Stary Bar - widok na katedrę katolicką Stara maslina Rosnące na terenie miasta drzewo oliwne (po serbsku "maslina") to prawdopodobnie najstarsza roślina tego gatunku w Europie. Jej wiek szacowany jest na 2240 lat. Ponoć w dawnych czasach pod drzewem pertraktowały zwaśnione rody. Roślina płonęła dwukrotnie, ale za każdym razem wypuszczała nowe pędy. Wstęp pod drzewo jest płatny (1€ (bilet normalny), 0,50€ ( bilet ulgowy)) obok znajduje się niewielki sklepik z pamiątkami i wyrobami pochodzącymi z oliwy. [stan na 2018 rok] Lokalizacja drzewa: 42°04' 19°07' Stara maslina - Bar, Czarnogóra Bar - informacje praktyczne (aktualizacja wrzesień 2018) Główna plaża miasta zaczyna się na wysokości pałacu królewskiego i ciągnie przez około 1,5 kilometra na północ. Podobnie jak większość plaż czarnogórskich, także i ta składa się w większości z kamieni. Do Baru możemy dojechać z wielu czarnogórskich miast (autobusy dalekiego zasięgu). Co więcej z miasta wyruszają pociągi, które jadą przez Podgoricę aż do Belgradu (dwa pociągi dziennie koszt 21€). Przejazd koleją pomiędzy Barem a stolicą kraju to koszt 2,40€. Czas takiej podróży to mniej więcej jedna godzina. [stan na 2018 rok] Uwaga! Wybierając się do Baru musimy pamiętać, że obszar średniowiecznego miasta i współczesnego kurortu dzieli odległość kilku kilometrów. Oczywiście w sezonie turystycznym nie będziemy mieli problemu z dotarciem do twierdzy. Z dworca autobusowego do ruin kursują regularnie busy (koszt ok. 1€). [stan na 2018 rok] Końcówka drogi prowadzącej do twierdzy jest wprost usiana sklepami z pamiątkami i restauracjami. Mimo turystycznego charakteru okolicy ceny nie są tu zbyt wysokie. Warto jednak porównać menu kilku knajpek zanim zdecydujemy się skorzystać z jakiejś oferty. Rosnąca popularność Czarnogóry sprawia, że każdego roku coraz więcej mieszkańców decyduje się wynająć pokoje turystom. Z reguły oferowane przez nich ceny są niższe, ale decydując się na to rozwiązanie nieco ryzykujemy. Najczęściej bowiem taki obiekt nie posiada zbyt wielu opinii pozostawionych przez innych turystów. Warto mieć to na uwadze szukając noclegu w Barze. Najwięcej prywatnych pokoi do wynajęcia znajduje się na terenie dzielnicy Šušanj (bliskość plaży miejskiej). Stary Bar - Wieża Zegarowa Bar i Stary Bar - gdzie spać? Mimo tego, że większość przyjezdnych nocuje w pobliskim kurorcie Sutomore to również do Baru przybywa wielu zwiedzających. Oferta noclegowa jest z roku na rok coraz szersza i bardziej zróżnicowana. Jeśli chcemy zatrzymać się obok średniowiecznych ruin można wybrać polecany KULA Boutique Hotel (Starobarska Carsija, tuż obok Starego Baru, około 5 kilometrów do plaży, pokoje z prywatnymi łazienkami, śniadanie wliczone w cenę). W pobliżu plaży funkcjonuje wiele prywatnych apartamentów spośród, których możemy się zdecydować chociażby na Apartments Stevo Nikočević (dzielnica Šušanj, pokoje z łazienkami, ok. 250 metrów do plaży, do centrum Baru ok. 1,5 kilometra). Jeżeli zależy nam na noclegu w hotelu możemy wybrać położony w centrum trzygwiazdkowy Hotel Pharos (Topolica III, prywatne łazienki, śniadanie w cenie, kilkaset metrów do plaży miejskiej). Szukaj noclegu pośród wszystkich obiektów noclegowych w Barze. Bar - okolice Miasto jest dobrym punktem do poznania reszty kraju ze względu na swoje położenie jak i dobre skomunikowanie z innymi regionami. Jadąc wzdłuż wybrzeża możemy zatrzymać się w zabytkowym Petrovac na Moru (resztki weneckiego fortu). Nieco dalej leży Budva i wyspa sv. Stefan. Jeśli wybierzemy się na południe możemy zwiedzić stare miasteczko Ulcinj (dawna siedziba piratów) lub po przekroczeniu granicy dotrzeć do albańskiej Szkodry. Bardzo blisko będziemy mieli też do brzegu jeziora Szkoderskiego, które kusi licznymi ofertami rejsów (też link do tekstu). Ciekawostki o Barze Rocznica bitwy pod Barem z 1042 roku (7 października) jest Dniem Wojska Czarnogórskiego. W lipcu 1904 roku odbył się tu eksperyment Guglielmo Marconiego, który z włoskiego Bari nadal sygnał radiowy jaki odebrała odpowiednio rozbudowana radiostacja w Barze. Mówi się, że dawniej tutejszy mężczyzna nie mógł wziąć ślubu dopóki nie zasadził 20 drzew oliwnych.

plan średniowiecznego miasta z legendą