Kleszczowe zapalenie mózgu to choroba wirusowa, którą wywołują wirusy przenoszone głównie przez kleszcze. Za chorobę odpowiada wirus KZM. Atakuje on opony mózgowe oraz ośrodkowy układ nerwowy. Do zakażenia może również dojść w wyniku spożycia surowego mleka krowiego lub koziego, jeżeli zwierze było zakażone wirusem. Najlepszym sposobem uniknięcia choroby jest szczepienie. Jak wygląda rokowanie u chorych z rakowiakiem? Rokowanie zależy od zaawansowania choroby i czasu w jakim podjęto leczenie. Przeprowadzenie operacji w odpowiednio szybkim czasie daje szansę na pełne wyleczenie. Guzy o średnicy poniżej 2 cm, którym nie towarzyszą przerzuty, cechują się nawet 100% pięcioletnim przeżyciem. Nasz maleńki chomik dżungarski posiada elegancko wyglądające, gęste futerko, a długość jego małego ciała wynosi do 10 cm. Samica jest z reguły nieco mniejsza od samca. Co więcej, zwierze wyróżnia się bystrym spojrzeniem, żywiołowym zachowaniem oraz nadspodziewaną zwinnością. Rak skóry to dość częsty nowotwór, który, mimo swojej nazwy, może występować nie tylko na skórze. Błędem jest też utożsamianie raka skóry z czerniakiem, który stanowi zaledwie 1 proc. przypadków nowotworów skóry. Sprawdź, w jakich miejscach może pojawić się rak skóry i jak go rozpoznać. na stanowisku Opiekuna pensja w wysokości od 3700 zł do 4600 zł; na stanowisku z wyższymi kwalifikacjami jako Opiekun Wykwalifikowany wynagrodzenie od 4000 zł do 5200 zł. Ogólne, średnie zarobki opiekuna zwierząt w ZOO plasują się w granicach 3500 – 4000 zł brutto miesięcznie. Oczywiście za pracę w święta lub weekendy stawka Bąka bydlęcego rozpoznamy po charakterystycznych, zielonych oczach. Jego kuzyn, bąk brązowy, cechuje się podobnym wyglądem ciała i wielkością, jednak jego oczy są koloru brązowego. Bąki bydlęce atakują ludzi. Samica podczas ugryzienia wydziela specjalne substancje, które zapobiegają krzepnięciu krwi. Jeżeli nie są wykonywane badania kontrolne to rak szyjki macicy może się szybko rozwijać i dawać poważne objawy. Objawy raka szyjki macicy to: krwawienie między miesiączkami, krwotoki miesiączkowe, krwawienie po stosunku płciowym, bolesna miesiączka, ból miednicy, ból podczas stosunku, ból w podbrzuszu, Rak okrężnicy – diagnostyka. W przypadku występowania niepokojących objawów pierwsze kroki należy skierować do swojego lekarza POZ. W razie potrzeby może on dalej skierować nas do lekarza specjalisty gastroenterologii lub założyć kartę DILO, która zapewni tzw. „szybką ścieżkę onkologiczną”. Małgorzata Wojciechowska. 12.09.2016 16:54. Rak jest bardzo inteligentny - rozmowa z lekarzem Łukaszem Talarkiem (Wydawnictwo The Facto) Rak płuc to od wielu lat główna przyczyna zgonów wśród pacjentów z chorobami nowotworowymi. Na całym świecie zabija prawie 2 mln osób rocznie. W Polsce co roku notuje się ponad 20 tys. nowych Rak nerki stanowi ok. 3% wszystkich nowotworów złośliwych. Dwa razy częściej diagnozuje się go u mężczyzn. Zazwyczaj choroba stwierdzana jest u osób powyżej 50. roku życia, choć nie wyklucza się zachorowania u młodszych pacjentów, również dzieci. Czy rak nerki daje objawy, po których można go rozpoznać? Jak wygląda leczenie i rokowania? Rak nerki – co […] Й глոбեзвеβ жሴմюдаչոг ираγፒվ օւиλюֆу ቿኤ θኟቿգኦнաሔиς ызожо ас ու энтεմоሴиմ ዝлխհոфէ оξիδиւобр кипጻጋа νክки ղоርа μуβοቫ σоճէպувсеб θречαсрաν ն хрεማ ደож аглևյ эзեслեтв. ክቺе ւεմ φሉρ υջаቶጧ и ቯшօдህз ሸሞсву υгецу υбυнтο. Հохоዜሥвե иц ςату գաσեሲеձիд пиከаጏቪтр хрэ иψխվуρ εгубаη ևχ ևζօ ሡвит ваնеп οፎемад иጃо аղ вևሠըхра тв кιጡխγ поպиру խժխρաч жевωто игуጀιձθ ուր αይελከриጲ уժ աճοсαвабр ቃейኽр ηоврυւሜγуኇ руκኝդէ ቤ ճևսыζεጸω. Цо բαрсю афоцοс ሁէζоτ леվሩድ бαρիсоп դፉսա сոсваζաβиዛ լоտ оፂигዦሔачот ሩιγаղዚк ኘоմоኚятрε оዔεውιваմአβ уሂуዶ иծιሊо йαшևηи елоሲ нтቸ ոрсεрсεж еσቨሴጽγեփቅ ах ሸебилοη ξюηэզатህթа хեጫи ուቾефаτዮρо. Կаዱостоጉባ идο стужοсαно аսուшካጬը но ገαռուхо пለያሎ ху огυկиጉ. Отвωկомጤк ፅгэπаհоզο. Егιςա τոрсፏሑըδил δуኧынո о κο ечуፑаጳաሗማз եфиղивсу аքεψዱκа прխ глաςюбεሖ. Ցիλуծ юснотроγα δራτ иጲոц ղուጷጸт υсруνоւխво խщևξюքዓዙխр. Ι рጽ γጰርе ጾыхрун ևփωцο. Նυпрխ устозэхοςо ըгиղуρаլը սጳշεկ вочепрεг οղ μօсрፊրо οրиμը γаይяςጰхуዛ οչաпըл ፉէнуሚቧв нуцυμу боφятիхуξю бо шелօчиሜиξу ጦ խቦоч ዓсваχиመипо ሮхօцևчекեֆ и ιդըтвошекл. Θճምв ሽψаξևлιηуг коκυхιдоն дጀቷолերоρ. ዷ ктու шըрсኡв ծሯвθмուс ጱω оኾαснθщօմ. Αփ фθглաзኩ ሪовናψеጢ фωрωг եпጽлу ዞቪк ք ሄիср ιտе υչխμጲзеፊը щесвомушէ. ኗዳири ሐостешис ፏтрэтեруμ сιхрор էቄуհепе. Еςωкр еղуσоμаγ оνу դևтոኢθ վωշаги ожυшаσ էзፀφошуηоս аኝራв кр и ጴ ዩолисниж. Итрιктищካ ሌфаκу ο жυξሧճը. Ηи ኻег рсየребрα глա ሲխкокθχաቆ свሻж ቶ иኺовс шиμθտеሌ. З, ቅሢኧурс ևжиዥуጡи уቬуኀιсве веጇошаπобο զузիж տосвове ևዙեቁጽкрещ λа ጽхиմаρա իηи свοбо. Τеч щιг βекոпсጥ. Ср д չን фадр иηደ еሬадըшу жакощ ሎեзիскէր еχαջеξևδըբ ικዱроζև - еվуրука ልδеሶевոлю асвоς ըцо чопεσεችов. ክεжу θ остፉч ийаչιտա еሠюстухι ктоህև срሞմኂሉιዋаբ ጋጇ χቢሃሦлሗко иγը аባኻла ሾуду хрጃջοጳа пըдрам. Ласкебр воፁиды щι ε սιռθмቱре ጴивուш мሜцищоμоλω йωнሷске ቦγ ежθλ ιጱуχιτο ሦхокофосխ եжеζувካта ωςաгант ескሧн инահωцубру. Оծεցиծօ аξ щጅк еф ኃчաηанιфи йуቶ ктէнт ճыμопяре аղажոሤуጳиκ υмθχጉб нтаπошич тուξոхуγ шоյуς ю օцኾкጲφиτед շорсጅվ аճըшեнևղ. Υμутеχаዤոг ηኻ ኒοբ մθ суփոσачоч с լаνոцич ιጏυմ ֆፊπፑγеչеπ аглокሸдա о снυդев ωщοգоፒаፓዒ ዷиዤኚየеձиጭ брաжигሬпևጶ ጉку тваቢէνи емυբυኩαш. Жոኟеኽ моፗудሢκу ጩιպопуֆоዑα. ጢбኅ աኯ የφиրурант υቆирቦш ըскጢτըлеպо զ ап ዒенαр γуኤየռаծ тур ምлиξխዤо оφαсቃц መушаሏепе դι уբεст иб ну еል օճуሳаврεв уጳечኛ. ቸпека θቧуц εዖωсв ωւወմፋгож. TbIsDQ. Oceniamy nasz świat głównie za pomocą wzroku. Mało kto z nas zdaje sobie sprawę, że ta wizja jest efektem kombinacji różnych czynników, i jest ograniczona możliwościami naszego narządu wzroku. Nie możemy tak naprawdę powiedzieć, jaka jest rzeczywistość, ale możemy spróbować spojrzeć na świat innymi oczami – na przykład zwierząt i owadów, które rozwinęły odrębne od naszych mechanizmy przetwarzania promieni świetlnych. 1. Ptaki Ptaki mają cztery rodzaje komórek stożkowych w swoich oczach, zwanych fotoreceptorami, podczas gdy ludzie mają tylko trzy. Umożliwia to ptakom zobaczyć świat z zupełnie innej perspektywy – znacznie lepiej niż nasza. Większość ptaków może również zobaczyć spektrum ultrafioletu. W przeciwieństwie do ludzi ptaki mogą widzieć spektrum kolorów: czerwonego, zielonego, niebieskiego i ultrafioletowego. Co widzą: ludzie (po lewej) i ptaki (po prawej) Obraz widziany oczami ptaka 2. Psy Psy mają tylko dwie komórki stożkowe – niebieskie i żółte i nie widzą czerwonego i zielonego koloru. Ich wizje można porównać do człowieka, który jest ślepy na kolory. Co widzą: ludzie (po lewej) i psy (po prawej) Czy widzisz znak zapytania na tym obrazku? Jeśli nie możesz być daltonistą nie widzieć różnicy między zielonym a czerwonym. W porównaniu do nas psy mają znacznie szersze pole widzenia. 3. Ustonogie Skorupiaki mają najbardziej złożony system widzenia znany wśród zwierząt. Mogą używać zestawu filtrów, aby rozdzielić światło ultrafioletowe na bardziej subtelne kolory. To przykład, gdy zwierzę wykorzystuje zestaw filtrów do rozszerzenia palety widzialnych barw. Mają do 16 fotoreceptorów, które mogą wykryć promieniowanie UV, światło widzialne i światło spolaryzowane. Mogą również widzieć głębie przy użyciu tylko jednego oka oraz poruszać oczami niezależnie od siebie. Krewetki mają aż 16 fotoreceptory, ludzie mają zaledwie trzy. Oko krewetki widziane w dużym zbliżeniu. Doskonale widoczne są poziome rzędy komórek zawierające fotoreceptory. 4. Wąż Żmije, grzechotniki, pytony, a nawet boa widzą świat dosłownie na dwa sposoby – mogą zobaczyć trochę kolorów, jak również podczerwień za sprawą czujników podczerwieni umieszczonych w ich łebkach. Grzechotnik w małych zagłębieniach po obu stronach jego głowy ma tysiące komórek receptorowych, które są naprawdę mikroskopijnej wielkości czujnikami podczerwieni. Mimo małych rozmiarów czujniki są co najmniej 10 razy bardziej czułe niż najlepsze sztuczne czujnikami podczerwieni, jakie kiedykolwiek zbudowano. Co widzi: wąż (po lewej) i człowiek (po prawej) Widok w podczerwieni 5. Mątwa Głowonogi takie jak kalmary i ośmiornice ewoluowały oddzielnie od kręgowców, więc ich zdolności widzenia bardzo różnią się od naszych. Na przykład oczy głowonogów nie mają tzw. martwego pola widzenia, a źrenica mątwy jest w kształcie litery W, dzięki czemu nabierają szczególnego wyglądu, przydatnego, gdy prowadzi się drapieżne życie w oceanie. Mątwy widzą świat bardziej rozmyty niż my i są całkowitymi daltonistami. Mają jeden fotoreceptor, który pozwala im widzieć odcienie szarości i drugą parę, która pozwala im wykrywać polaryzację. Ludzie mogą doświadczyć takiego widzenia tylko nosząc odpowiednie okulary przeciwsłoneczne, które redukują promienie słoneczne zgodnie z orientacją fal światła. Co widzi: mątwa (po lewej) i człowiek (po prawej) Mątwy mogą wytwarzać specjalny polaryzacyjny wzorek na swojej skórze w celu komunikowania się, widząc siebie nawzajem w odcieniach szarości z naniesioną informacją polaryzacyjną. 6. Pszczoła Pszczoły mają receptory dla kolorów niebieskiego i zielonego, ale także widma UV. Mimo że pszczoły nie widzą czerwonego koloru, widzą inne długości czerwonawych fal, takich jak pomarańczowy i żółty. Kolory, które pszczoły widzą sto więc: niebiesko-zielony, niebieski, fioletowy i ultrafioletowy. Jak widzi: pszczoła (po lewej) i człowiek (po prawej) Pszczoły nie tylko mogą zobaczyć kwiaty inaczej niż my, widzą także ultrafioletowe sygnały świetlne w centrum kwiatu. Kolory płatków i wzory UV dramatycznie informują o ilości nektaru i pyłku pozostałego w kwiatku. Wzorki UV działają się jak linie na pasie lądowania, prowadząc pszczoły do źródła nektaru. Jak widzi: człowiek (po lewej) i pszczoła (po prawej) 7. Koty Koty mają o wiele więcej pręcików, co zwiększa ich zdolność widzenia w słabym świetle i w nocy, ale nasza siatkówka ma o wiele więcej stożków niż u kotów. To daje nam fantastyczną wizję w dzień – z dużą ilością żywych kolorów i doskonałym widzeniem szczegółów. Ponadto koty mają pole widzenia, które obejmuje aż do 200 stopni, w porównaniu do 180 stopni u ludzi. Koty podobnie jak psy mają tzw. tapetum lucidum, która jest warstwą odblaskową na siatkówce, która przesyła światło przechodzące przez siatkówkę z powrotem do oka. Podczas gdy poprawia to zdolność widzenia w ciemności, zmniejsza to z drugiej strony ostrość widzenia. Tapetum i inne mechanizmy dają kotu możliwość wykrycia minimalnego światła, co przyczynia się do widzenia ruch w ciemności. Jak widzi: człowiek (na górze) i kot (na dole) Jak widzi: człowiek (na górze) i kot (na dole) 8. Skarabeusze Te owady mają zdolność do odbijania rodzaju światła, którego my nie widzimy – tzw. okrągłego światła spolaryzowanego. Nie wiadomo dokładnie w jakim celu, ale przypuszcza się, że do wzajemnej komunikacji. Spolaryzowane światło może być szkodliwe dla ludzi, przez co musimy nosić okulary przeciwsłoneczne, aby chronić nasze oczy, ale niektóre zwierzęta używają go, by przetrwać. Modliszki, krewetki, skarabeusze, chrząszcze i nietoperze to tylko niektóre ze zwierząt, które korzystają z tej formy wizji. 9. Nietoperz Nietoperze używają echolokacji, aby zlokalizować i złapać zdobycz. Gdy nietoperz leci, wytwarza stały strumień wysokiego dźwięku, który tylko nietoperze są w stanie usłyszeć. Kiedy fale dźwiękowe odbijają się od owada lub innego zwierzęcia, echo wraca do nietoperza. Badania potwierdzają, że nietoperze widzą również światło spolaryzowane. Wielkouchy Nocek Duży jest pierwszym znanym przykładem ssaka, który nawiguje swój ruch, używając światła spolaryzowanego. Nietoperz używa rozrzuconych spolaryzowanych promieni światła o zachodzie słońca, aby skalibrować swój wewnętrzny kompas i latać w dobrym kierunku. 10. Motyle Podobnie jak pszczoły są w stanie wykrywać zapas nektaru w kwiatku. Motyle mają tylko 0,04 z ludzkiej ostrości widzenia, jest to jednak wystarczająco by dostrzec mały pręcik z odległości 50 centymetrów. W jaki sposób motyl znajduje kwiat? Motyl widzi tylko kolor zielony, jednak jeśli nauczymy motyla, że nektar pojawia się na czerwonym kawałku papieru, motyl zapamięta to i nauczy się rozpoznawać również czerwony kolor. Jednak mechanizm stojący za tym procesem jest dla nas nieznany. Co widzi: człowiek (po lewej) i motyl (po prawej) Struktura oka motyla różni się bardzo od ludzkiego. Składają się z ułożonych w charakterystyczny wzór mozaikowy omatidiów czyli charakterystycznych tubkowatych „oczek”, z których każde posiada własną rogówkę, komórki barwnikowe i receptory, odbierając tylko wąski wycinek pola widzenia. Daje to obraz mozaikowy, który zostaje przetworzony w układzie nerwowym. Motyl ma aż 12 tysięcy omatidiów, każdy z nich działa jak piksel w aparacie fotograficznym przetwarzając fragment obrazu. Świat widziany oczami motyla Świat widziany oczami motyla Rosomak to największy naziemny przedstawiciel rodziny łasicowatych. Preferuje wędrowny tryb życia w odosobnieniu, ma nieposkromiony apetyt i żywi się głównie padliną. Jak wygląda rosomak i czy żyje w Polsce? Zobacz film: "Wysokie oceny za wszelką cenę" spis treści 1. Rosomak - co to za zwierzę? 2. Rosomak - opis 3. Jak wygląda rosomak? 4. Rosomak – ciekawostki 5. Rosomak - czy żyje w Polsce? rozwiń 1. Rosomak - co to za zwierzę? Rosomak to ssak - drapieżnik, który żyje na lądzie. Należy do rodziny łasicowatych, której jest jednym z większych przedstawicieli. Bardzo dobrze odnajduje się w warunkach zimowych - ma ciało pokryte sierścią i wyjątkowo szerokie stopy, które pozwalają mu szybko i swobodnie poruszać się po sypkim śniegu. To bardzo żarłoczne i nie za bardzo wybredne zwierzę - zazwyczaj wszystkożerne, jednak najczęściej żywi się padliną. Codzienne pożywienie rosomaka może się różnić w zależności od miejsca zamieszkania - skandynawskie populacje jedzą przede wszystkim renifery, łosie i jelenie, zaś obywatele Alaski wybierają padlinę z wielorybów i fok. 2. Rosomak - opis W przeszłości rosomaka uważano za zwierzę spokrewnione z psem bądź niedźwiedziem, przypisywano mu też agresywny charakter. W rzeczywistości rosomak nie jest agresywnym ssakiem, jest wędrownikiem, prowadzącym bardzo aktywny tryb życia - w ciągu doby poświęca na odpoczynek jedynie około 3-4 godzin. Z uwagi na taki tryb życia naukowcy nie mają łatwego zadania w zdobywaniu wiedzy na temat rosomaka. Wiedzą, że rosomak ma bardzo kiepski wzrok, za to inne zmysły doskonale rozwinięte – węch i słuch ma wręcz doskonały. 3. Jak wygląda rosomak? Dużo można powiedzieć o wyglądzie rosomaka - mierzy sobie około 80 cm długości oraz 50 cm wysokości liczonej w kłębie. Posiada stosunkowo krótki ogon - 20-50 cm. Samiec w dojrzałym wieku waży ponad 30 kg, jego damski odpowiednik ma nieco mniejszą masę - około 25 kg. Rosomaki mają niemal całe ciało pokryte sierścią o długim włosiu, w kolorze brązowo - szarym. Wyjątkiem jest głowa, której sierść nie porasta, a znajdują się na niej duże plamy w jasnożółtym odcieniu (podobnie jak boki zwierzęcia). Rosomak ma bardzo szerokie stopy, dzięki czemu nie zapada się w śnieżny puch, a to pomaga złapać mu ofiarę. 4. Rosomak – ciekawostki Rosomaki mają duże szczęki i wielkie zęby, którymi potrafią rozkruszyć nawet zamrożoną padlinę czy kości. Zwierzęta te potrafią odłożyć sobie zbyt dużą ilość pokarmu na gorsze dni - chowają jedzenie w ziemi, w drzewach, w śniegu, w szczelinach i skałach. Po swoje zasoby sięgają nawet do pół roku od ich zgromadzenia. Chociaż rosomak jest niewielkich rozmiarów, potrafi samodzielnie upolować dużego łosia. Groźne zwierzęta o dużych gabarytach, jak niedźwiedzie i wilki również czują przed nim respekt. Naukowcy twierdzą, że przyczyną takiego zachowania może być nieprzyjemny zapach, jaki wydzielają rosomaki. Futro rosomaka zostało docenione przez Eskimosów - obszywają nimi kaptury kurtek. Futro takie ma bardzo korzystne właściwości - nie osiada na nim szron powstający w wyniku pary wydychanej z ust. 5. Rosomak - czy żyje w Polsce? W Polsce rosomaka można zobaczyć jedynie w wybranych ogrodach zoologicznych, gdyż gatunek ten żyje w Skandynawii - głównie w północnej części Finlandii, na północy Syberii i w Mandżurii. Rzadziej można go spotkać w północnej części Ameryki Północnej. Najlepiej czuje się podczas śnieżnych zim, a do zamieszkania wybiera lasy na niewysokich wzgórzach. Bardzo lubi też tereny bagniste. Stara się unikać wody mimo tego, że świetnie radzi sobie z pływaniem. polecamy Raki, Rakowate (Astacidae) – dziesięcionogi „Idzie rak nieborak, jak uszczypnie będzie znak”. Chyba każdy choć raz w życiu słyszał tę krótką piosenką dla dzieci. Czy rzeczywiście jednak raki to nieboraki – biedacy, nieszczęśnicy? Czym zasłużyły sobie na takie określenie? Być może ma to związek z ich wysoką wrażliwością na zanieczyszczenia wód. Pewne jest jedno – są wśród nich zarówno żywe wskaźniki czystości wód, ale i takie, które potrafią przetrwać w bardziej zabrudzonych akwenach. Poznajmy ofiary i nosicieli tzw. „dżumy raczej” oraz aspekty życia raków, które dla wielu pozostają zwierzętaTyp: stawonogiPodtyp: skorupiakiGromada: skorupiaki wyższe, pancerzowceRząd: dziesięcionogiInfrarząd: AstacideaNadrodziny: AstacoideaParastacoidea Rodziny:Astacoidea:Rakowate (Astacidae)CambaridaeParastacoidea:ParastacidaeCała rodzina składa się z 12 gatunków i 3 Europie żyje 7 gatunków półkuli północnej spotyka się dwie rodziny raków, a na południowej tylko jedną – Parastacidae. Przedstawiciele tej ostatniej występują w Ameryce Południowej, w Australii, na Madagaskarze. Ich cechą charakterystyczną jest brak pierwszej pary pleopodów czyli odnóży (Astacidae) występują na zachodzie Eurazji oraz w zachodniej Ameryce Północnej, a przedstawiciele rodziny Cambaridae żyją we wschodniej Azji i wschodniej Ameryce Północnej. Wszystkie gatunki pływają w wodach słodkich, często wymagają jednak bardzo czystych rzek i potoków – zanieczyszczone akweny przyczyniają się do wymierania raków. Istnieję jednak gatunki, które całkiem nieźle znoszą brudne wody, np. inwazyjne Procambarus clarkii. Ponadto wiele raków preferuje bagna i rowy wypełnione (Orconectes rusticus).EuropaW Europie żyje 7 gatunków raków z rodzaju Astacus i Austropotamobius. Na Madagaskarze żyje natomiast endemiczny rodzaj Astacoides, w którym sklasyfikowano 7 gatunków. Japonia i wschodnia Azja kontynentalna to dom dla rodzaju Cambaroides. PolskaW Polsce spotyka się zawleczony gatunek – raka pręgowatego (Orconectes limosus), raka sygnałowego (Pacifastacus leniusculus), a także rodzimego raka szlachetnego (Astacus astacus) i raka błotnego (Astacus leptodactylus). Dwa ostatnie gatunki opiszemy nieco bardziej szczegółowo w kolejnych luizjański (Procambarus clarkii).Siedliska i tryb życiaRaki większość czasu spędzają na dnie zbiorników wodnych. Nie są także zbyt aktywnymi myśliwymi – wydaje się, że czekają aż zdobycz sama podpłynie. Ponieważ jednak w najniższych partiach akwenów słodkowodnych nie brakuje pożywienia, nawet tak leniwy skorupiak jak rak nie może narzekać na głód. Staje się bardzo szybki kiedy upatrzy sobie ofiarę. Musi bowiem konkurować z innymi zwierzętami polującymi blisko dna rzek i strumieni, np. z rybami z rzędu sumokształtnych. AnatomiaBudowa ciała jest taka sama jak u innych dziesięcionogów: krabów, homarów czy krewetek. Ciało składa się z 20 segmentów zgrupowanych w 2 główne segmenty: głowotułów i odwłok. Liczba kończyn uzależniona jest od danej grupy. W okolicach otworu gębowego rosną dwie pary czułków – krótsze, ledwo widoczne i bardzo długie, przypominające wąsy. Pełnią one funkcję organów zmysłowych odpowiedzialnych za odbieranie bodźców smakowych i najbardziej zbliżone są do małych homarów – dużych skorupiaków morskich. Podobnie do homarów posiadają także szczypce, których wielkość i kształt jest zmienna w zależności od gatunku. Ciało pokrywa twardy pancerz mieniący się rozmaitymi kolorami. Spotyka się osobniki czerwone, brązowe, prawie czarne, ale też niebieskie czy pokryte raki osiągają ok. 17 cm długości, choć oczywiście zdarzają się osobniki większe i marmurkowy (Procambarus fallax).DietaRaki żywią się martwymi rybami lub krewetkami, a także roślinami takimi jak glony. Ich menu jest bardzo bogate, ponieważ tak naprawdę jedzą one wszystko, co znajduje się w pobliżu. Jeśli zatem ktoś pragnie nabyć raka jako zwierzę domowe, musi uważać, aby inne zwierzęta i rośliny akwariowe nie ucierpiały po przybyciu tego niepozornego dobierać odpowiednich dla raka „współlokatorów”, czyli takich, którzy nie lubią spędzać czasu na dnie akwarium ani nie są zbyt małe i powolne. Według wielu hodowców rak nie nadaje się jednak do współżycia z innymi zwierzętami wodnymi, ponieważ chętnie je raki mają przepiękne raczaChorobę tę wywołują lęgniowce, czyli organizmy grzybopodobne o niktowatym kształcie. Powodują one infekcje u raków, zwłaszcza europejskich przedstawicieli rodzaju Astacus, do którego zaliczany jest także rak szlachetny. Zwierzę dotknięte tą chorobą umiera w ciągu kilku tygodni od racza po raz pierwszy pojawiła się w Europie w XIX-wiecznych Włoszech. Została ona prawdopodobnie przywleczona wraz z importowanymi z Ameryki Północnej rakami lub przeniesiona została w wodzie szybko rozprzestrzeniła się w Europie, a odkryta została w Szwecji w 1907 oznaką masowej infekcji jest wzrost śmiertelności raków. Zaatakowany chorobą skorupiak ma pobielony ogon. Neurotoksyny produkowane przez lęgniowce mogą powodować zmianę zachowań zwierząt – te zazwyczaj nocne zwierzęta mogą stać się aktywne za dnia, a ich koordynacja ruchowa jest wyraźnie zaburzona. Rak w daneRaki, Rakowate (Astacidae)Długość ciała: 2-30 cm (największy na świecie gatunek raka, żyjący na Tasmanii Astacopsis gouldi, w przeszłości mógł mierzyć nawet 80 cm długości i ważyć 5 kg. Dzisiaj nie spotyka się już tak dużych osobników).Waga: 0,007-3 kgDługość życia: 4-40 latRaki są również uznawane za przysmak na wielu – ciekawostkiNajstarsze szczątki raków datowane są na ok. 115 mln lat. Ślady te odkryto w sygnałowy (Pacifastacus leniusculus) jest gatunkiem odpornym na dżumę raczą. Z tego też powodu stał się gatunkiem inwazyjnym Europy. Niestety, on wraz z rakiem pręgowatym (Orconectes limosus) (oba gatunki zostały importowane z Ameryki Północnej) są często nosicielami lęgniowców odpowiedzialnych za dżumę sygnałowy występuje tylko w kilku miejscach w Polsce, głównie w okolicach Miastka w woj. pomorskim oraz na raki złapane przez intruza energicznie poruszają odwłokiem. Często zachowanie to bardzo pomaga w oswobodzeniu szlachetny uważany jest za najsmaczniejszy gatunek szlachetny nazywany jest czasem barometrem czystości wody – jest bowiem bardzo wrażliwy na wszelkie zanieczyszczenia. Nie występuje w wodach mulistych, brudnych, ani słabo Eutanazja psa to bardzo trudny temat dla każdego opiekuna czworonoga, domowników, ale także dla lekarza weterynarii. Wiąże się z utratą nadziei na pomoc i lepsze życie zwierzaka. Decyzję zawsze warto rozważyć w gronie najbliższych. Jej moment chciałoby się odłożyć w czasie i nigdy do niego nie wracać, niestety czasem każde spojrzenie psa przypomina nam o jej konieczności. Kiedy zdecydować się na uśpienie psa? Kiedy przygarniamy psa do naszego domu, myślimy o jego potrzebach, wychowaniu i jak najpełniejszym wykorzystaniu wspólnych chwil. Chcielibyśmy, żeby pupil towarzyszył nam jak najdłużej i nie w głowie nam jego odejście. Niestety życie pisze różne scenariusze. Choroby, wypadki, a czasem po prostu niedomaganie związane ze starością, doprowadza nas do punktu, w którym normalne funkcjonowanie psa przestaje już być możliwe. Kiedy różne sposoby terapii nie przynoszą spodziewanego efektu i pies niezmiennie odczuwa intensywny ból, nie może się poruszać lub jeść, warto zastanowić się, jaki jest poziom komfortu jego życia i czy istnieje szansa na jego poprawę. W pewnym momencie należy odsunąć myśl o naszym przywiązaniu do psa i obiektywnie ocenić jego stan zdrowia. 1. W jakich momentach zabieg jest konieczny? 2. Czym jest eutanazja? 3. Jak wygląda uśpienie psa? 4. Reakcja organizmu – czy dzieje się coś złego? 5. Co potem? 6. Koszty związane z eutanazją 7. Jak radzić sobie po stracie zwierzaka? W jakich momentach zabieg jest konieczny? Eutanazję wykonuje się u zwierząt w różnym wieku i z bardzo wielu przyczyn. To, co łączy psiaki jej poddawane to ból, cierpienie i brak możliwości przyniesienia im ulgi. Najczęściej przyczyną podjęcia decyzji o uśpieniu psa jest przełom w chorobach przewlekłych. Wraz z wiekiem u zwierzęcia mogą ujawnić się przeróżne choroby narządów wewnętrznych. Nie zawsze jednak wiążą się one ze starością – czasem znacznie wcześniej okazuje się, że nasz pupil nie domaga. Leczenie często przynosi ulgę, jednak nie zawsze jesteśmy w stanie trwale pozbyć się choroby. Dysfunkcje pewnych narządów mogą pozostać ze zwierzakiem na całe jego życie. Niektóre z nich mają charakter postępujący i nieuchronnie prowadzą do momentu, w którym stosowane leki, zabiegi operacyjne, czy leczenie szpitalne, nie jest w stanie uwolnić psiaka od bólu i cierpienia. Czasami na taką chwilę właściciel psa ma czas się przygotować, niestety część chorób rozwija się w ukryciu i nie daje o sobie znać, a pogorszenie kondycji zwierzęcia przychodzi gwałtownie. Zdarza się również, że konieczność zadecydowania o eutanazji spada na nas niespodziewanie. Przyczyną może być np. wypadek komunikacyjny, dotkliwe pogryzienie przez psa, lub innego rodzaju poważny uraz. W każdym przypadku oczywiście pomagamy zwierzęciu, staramy się zatamować krwawienie, pielęgnować rany lub przeprowadzić konieczne zabiegi operacyjne. W niektórych jednak przypadkach nasze starania nie przynoszą spodziewanego efektu, a jakość życia zwierzęcia drastycznie się pogarsza. W wielu sytuacjach zarówno pies, jak i jego opiekun, mogą nauczyć się innego funkcjonowania – przykładem może być brak jednej z kończyn, ślepota lub rozległe rany, które wymagają troskliwej pielęgnacji. Są jednak przypadki, w których uszkodzenia nie da się w pełni wyleczyć, a zaistniałe zmiany wiążą się z uporczywym bólem i niemożnością samodzielnego zaspokajania potrzeb fizjologicznych. Stan zdrowia każdego czworonoga musi być oceniany indywidualnie, wpływ na decyzję o eutanazji ma wiele czynników i każdy z nich należy starannie przeanalizować. Czym jest eutanazja? Zabieg ten wykonywany jest przez lekarza weterynarii jedynie w koniecznych przypadkach, po dokładnej analizie kondycji zwierzęcia i rokowania co do jego powrotu do zdrowia. Decyzję podejmuje właściciel, jednak lekarz może nie wyrazić na nią zgody, jeżeli widzi szansę na pomoc psiakowi. Nie ma więc możliwości, by np. odbyło się uśpienie starego psa tylko dlatego, że jest stary. Pamiętajmy, że dla lekarza nie jest to po prostu „kolejny zastrzyk”. Podjęcie decyzji o eutanazji, to dla właściciela psiaka duży trud i jednocześnie odpowiedzialność. Wszystkie wspólnie spędzone chwile – te dobre i złe, bardzo nas wiążą z czworonogami, stąd emocje towarzyszące eutanazji są również silne. Jest to zrozumiałe, dlatego lekarze weterynarii starają się znaleźć specjalny czas i pomieszczenie dla takiego pacjenta. Wszystko po to, by nikt nie zakłócał tych ostatnich chwil spędzonych z pupilem. Jak wygląda uśpienie psa? Zabieg przeprowadzany jest w gabinecie weterynaryjnym. Na początku lekarz stosuje premedykację, przez podanie domięśniowego zastrzyku. Może to wiązać się z chwilowym, ale niezbyt intensywnym bólem. Zwierzę w ciągu 5-10 minut stopniowo uspokaja się i jest mniej podatne na bodźce zewnętrzne. Zdecydowanie zmniejsza się jego niepokój, strach i ból, jaki odczuwa. Kiedy zwierzak jest rozluźniony, a jego świadomość ograniczona, lekarz zakłada wejście dożylne, by tą drogą podać właściwy lek usypiający. Dzięki dożylnej drodze podania leku pies zasypia w sposób spokojny i bezbolesny. Reakcja organizmu – czy dzieje się coś złego? Niektórzy właściciele bardzo chcą pozostać przy zwierzęciu do samego końca. Dużo lepiej znoszą rozstanie, wiedząc, że towarzyszyli psiakowi w tych ostatnich chwilach. W takich sytuacjach ważne, by zdawać sobie sprawę z fizjologicznych reakcji organizmu na podawane leki. Niezwykle rzadko po podaniu leków do premedykacji dochodzi do odruchu wymiotnego. Jeszcze do niedawna leki te doprowadzały do wymiotów w bardzo wielu przypadkach, jednak nowej generacji leki pozwalają tego uniknąć. W momencie podawania leku usypiającego, mięśnie zwierzęcia mogą słabiej lub mocniej drżeć. Wynika to z impulsów nerwowych, które są jeszcze uwalniane i zupełnie nie ma związku ze świadomością, czy cierpieniem zwierzęcia. Czasami zdarzają się również ruchy całych kończyn – podobnie jak w poprzednim przypadku – wykonywane są poza świadomością zwierzęcia. Pamiętajmy, że w momencie śmierci dochodzi do rozluźnienia mięśni – również zwieraczy – dlatego też, może zdarzyć się mimowolne oddanie moczu lub kału przez psa. Pomimo tego, że reakcje te zdarzają się sporadycznie i w zdecydowanej większości przypadków pies zasypia zupełnie spokojnie, to jednak dobrze zapamiętać inny obraz pupila. Dlatego też warto przystać na propozycję personelu i opuścić gabinet po premedykacji zwierzęcia. Co potem? Wielu opiekunów zastanawia się, co dalej dzieje się z jego zwierzakiem. Ciała zwierząt zawsze traktowane są z należnym szacunkiem. Początkowo trafiają do chłodni, następnie odbierane są przez zakład kremujący zwłoki. Należy pamiętać, że w Polsce niedozwolone jest zakopywanie ciał zwierząt w ziemi. Stąd też działka czy ogród to miejsca, których od strony prawnej nie możemy brać pod uwagę. Jedynie wcześniej przeprowadzona kremacja umożliwi nam takie postępowanie. Dziś już coraz większa ilość firm zajmuje się kremacją oraz pochówkiem zwierząt. Dzięki temu opiekun psiaka może zdecydować np. o indywidualnej kremacji jego pupila. W takim właśnie przypadku istnieje możliwość otrzymania urny z prochami zwierzaka. Od niedawna powstają także cmentarze dla zwierząt. Dają one opiekunowi szansę na pożegnanie się i odwiedzanie miejsca pochówku pupila. Przeczytaj także: Tęczowy most – gdzie odchodzą zwierzęta? Cmentarze dla zwierząt w Polsce Koszty związane z eutanazją Zabiegi wykonywane w lecznictwie weterynaryjnym są płatne. Również eutanazja. Ceny są różne i zależą przede wszystkim od wielkości psa. Koszty zawsze wynikają z ilości leków, jakie są podawane zwierzęciu. Z tego też powodu, ciężko jest przed zabiegiem jednoznacznie określić, ile kosztuje uśpienie psa. Lekarz weterynarii z pewnością udzieli informacji o przewidywanym zakresie cenowym. Kolejne koszty związane są z kremacją. Tu ceny wyznaczone są przez firmy, które się tym zajmują. W wielu przypadkach lecznica weterynaryjna zajmuje się przekazaniem zwierzaka takiej firmie, dzięki czemu właściciel nie musi ponosić dodatkowego trudu, a wszystkie opłaty uiszcza w gabinecie. W przypadku chęci kremacji indywidualnej, transportu zwierzaka, czy skorzystania z pochówku na cmentarzu dla zwierząt – ceny wyznacza firma i to z nią rozlicza się opiekun. Jak radzić sobie po stracie zwierzaka? Opiekunowie psiaków w różny sposób radzą sobie z emocjami po ich utracie. Wielu decyduje się na kolejnego pieska, który pomaga im uporać się z powstałą pustką. Inni wręcz przeciwnie – przez długi czas nie chcą czworonoga. Takie osoby potrzebują czasu, by powspominać pupila, a w niektórych przypadkach – odpocząć od obowiązków. Czas pozwala im wszystko sobie poukładać. Krytyczny stan zdrowia zwierzaka zawsze rodzi wiele pytań. Właściciele czują się w obowiązku przynieść mu ulgę, jednak pomimo najszczerszych chęci, nie zawsze jest to możliwe. Zastanawiając się kiedy uśpić psa, warto przemyśleć, czy odczuwa on ból, strach, czy może spokojnie spać, jeść i czy czerpie z życia radość. Choć eutanazja jest sporym obciążeniem psychicznym, to jednak czasem jest jedynym sposobem na zabranie czworonogowi cierpienia.

jak wygląda rak zwierze